این اولین‌ بار نیست که افرادی به خود اجازه می‌دهند به توانمندی ملت ایران و دستاوردهایش توهین کنند و ظاهرا قرار است اصلاح‌طلبان میراث‌دار امثال رزم‌آرا باشند.

خبرگزاری فارس، امیر توانا- «ما در این کشور عرضه ساخت یک لوله تفنگ را هم نداریم آن وقت...» این‌ها جملات 60 سال پیش است که مانند پتک بر سر نمایندگان دوره شانزدهم مجلس ملی کوبیده شد و سخت‌تر از اینکه نخست وزیر وقت این اظهارات را بیان کرده بود.

اظهارات رزم‌آرا نخست وزیر دولت شاهنشاهی ایران شاید یکی از بزرگترین نشانه‌های تحقیر لیاقت و جایگاه ملت ایران باشد که حتی نمایندگان جبهه ملی را آنقدر کلافه کرد که در صحن علنی مجلس به رزم‌آرا بی‌سابقه‌ترین انتقادات را کردند و دست آخر خون نخست‌وزیری که ملت ایران را «بی‌لیاقت» خواند با گلوله‌هایی که از لوله سلاح فدائیان اسلام بیرون آمد، قبل از پایان سال 1329 ریخته شد.

اما رزم‌آرا هیچگاه نقطه پایان کسانی که ملت ایران را لایق دست یافتن به تکنولوژی و پذیرفتن مسئولیت صنایع جدی نمی‌دانستند، نبود و سال‌ها بعد جریانی در برخی مراکز قدرت در کشور حاکم شد که همین تفکر را برای مردم به ارمغان آورد.

این جریان در بحبوحه تنش‌های ایجاد شده بر روی پرونده هسته‌ای کشورمان در تریبون رسمی مجلس شورای اسلامی با زیر سوال بردن دستاوردهای کشورمان در زمینه انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای را «یک چاه بی‌آب» خواند.

البته این تفکر حتی با دستیابی چشم‌گیر ایران به چرخه غنی‌سازی و ساخت تاسیسات مربوط به آن نیز تغییری نکرد و پس از حدود 12 سال و در آستانه دور نهایی مذاکرات هسته‌ای به صورتی هدف‌دار به اظهار همان عقاید رزم‌آرا گونه پرداختند.

دانشگاه تهران چندی پیش شاهد نشستی با عنوان «درباره یک توافق» و با حضور چهره‌های اصلاح‌طلب بود؛ جایی که تفکراتی شبیه تفکر 60 سال پیش رزم آرا بازگو شد.

در این گزارش به بررسی رفتار کسانی خواهیم پرداخت که در طی چند دهه گذشته ملت ایران را «تحقیر شده» می‌خواستند.